پیرسینگ دهان می تواند بر سلامت نوجوان شما تأثیر بگذارد و در صورت بروز عفونت، خطری واقعی برای دندان ها و همچنین سلامت دهان ایجاد کند. محبوبیت پیرسینگ دهان بهعنوان یک روند مد در سالهای اخیر افزایش یافته است و طبق گزارش انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، نوجوانان و بزرگسالان جوان معمولاً دریافتکننده آن هستند.
مکان های رایج پیرسینگ دهان عبارتند از:
از آنجایی که دهان سرشار از میلیون ها باکتری است، عفونت شایع ترین عارضه جانبی پیرسینگ دهان است. عفونت دهان می تواند منجر به درد و تورم شود، حتی تا حدی که تنفس را دشوار کند. عفونت دهان در صورت عدم درمان به سرعت می تواند تهدید کننده زندگی باشد. برای کسانی که شرایط پزشکی خاصی دارند، مانند هموفیلی، دیابت، بیماری های قلبی، یا اختلالات خود ایمنی، خطرات پزشکی بیشتری نیز در بر دارند.
تجهیزات پیرسینگ استریل نشده نیز می تواند در ایجاد عفونت هایی مانند کزاز و هپاتیت نقش داشته باشد. هرکسی که قصد پیرسینگ دهان را دارد، باید قبل از انجام این روش، در مورد واکسیناسیون ها به روز باشد تا خطر ابتلا به این عفونت های منتقله از طریق خون را کاهش دهد.
سوراخ کردن دهان همچنین ممکن است باعث مشکلاتی در صحبت کردن، جویدن و بلعیدن شود و همچنین در صورت شل شدن و افتادن جواهرات در مجرای تنفسی، به خصوص در هنگام خواب، خطر خفگی را ایجاد کند.
ترومای دندانی: جواهراتی که در داخل دهان قرار میگیرند میتوانند مرتباً با دندانها برخورد کنند یا گاز گرفته شوند که میتواند باعث خرد شدن یا شکستگی دندانها شود. مطالعات نشان داده است که بیش از 25 درصد از جوانانی که پیرسینگ لب دارند و تقریبا 50 درصد از افراد پیرسینگ زبان از نوعی آسیب دائمی دندان رنج می برند. سوراخ کردن دهان همچنین می تواند منجر به آسیب به مینای دندان، پرکردگی ها و وسایل ارتودنسی (بریس ها و نگهدارنده ها) شود.
تحلیل لثه: از آنجایی که فلز با لثه تماس پیدا می کند، تحلیل می تواند رخ دهد که منجر به قرار گرفتن در معرض عصب دردناک، حساسیت دندان و پوسیدگی می شود. تحقیقات نشان داده است که بیش از 50 درصد از دریافت کنندگان پیرسینگ لب و 44 درصد از افرادی که زبان سوراخ شده دارند، بیماری لثه و یا تحلیل رفتن آن را تجربه کرده اند.
واکنش های آلرژیک: نیکل یک آلرژن رایج است که می تواند در جواهرات وجود داشته باشد. سایر آلرژی های فلزی نیز خطراتی را به همراه دارند، به خصوص در مورد جواهرات بی کیفیت.
افزایش خطر آسیب های ورزشی: برای نوجوانان و نوجوانانی که ورزش می کنند، پیرسینگ دهان می تواند خطرات بیشتری را در صورت ضربه زدن به صورت شرکت کننده ایجاد کند.
آسیب عصبی: اعصابی که از صورت و زبان عبور می کنند ممکن است در حین سوراخ کردن (گاهی به طور دائمی) آسیب ببینند. این می تواند منجر به بی حسی و مشکل در حرکت ناحیه آسیب دیده صورت یا دهان شود.
خونریزی بیش از حد: زبان حاوی رگ های خونی زیادی است، بنابراین سوراخ کردن آن می تواند منجر به از دست دادن مقدار زیادی خون شود. بافت اسکار نیز می تواند بعد از سوراخ کردن مشکل ایجاد کند.
جواهرات دهانی جاسازی شده: اگر جواهرات در حفره دهان جاسازی شوند، ممکن است برداشتن آن نیاز به جراحی داشته باشد.
ترشح بیش از حد بزاق: تولید بزاق می تواند پس از سوراخ کردن دهان (به ویژه سوراخ کردن زبان) افزایش یابد و می تواند منجر به ترشح آب دهان شود. مجاری بزاق نیز ممکن است در حین سوراخ کردن گونه آسیب ببینند و نیاز به سوزاندن دارند.
اگر نوجوان شما قبلاً پیرسینگ دهان انجام داده است، تمیز نگه داشتن ناحیه برای حفظ سلامت دهان و دندان ضروری است. مراقبت روزانه یک امر ضروری است. برای پیرسینگ های اخیر، حتما ناحیه سوراخ شده را به مدت 3 تا 4 هفته با آب نمک گرم یا دهانشویه ضد باکتری بدون الکل بعد از غذا خوردن و قبل از خواب بشویید. پس از بهبودی، باید بعد از غذا به شستشوی دهان خود ادامه دهید تا از تجمع باکتری جلوگیری شود.
جهت آشنایی با بیماری های دهان و دندان و درمان های دندانپزشکی مطالعه مجله چل آوا را از دست ندهید.