کشیدن دندان به معنای جدا کردن کامل دندان از استخوان فک است. برخی اوقات برای حفظ سلامتی دهان و دندان، کشیدن دندان امری ضروری است. بنابراین در مواقعی که مشکلات دندان با پرکردن، عصب کشی، ارتودنسی و… رفع میشود نیازی به کشیدن دندان نیست.
گاهی برای استفاده از بریس جهت ارتودنسی دندان، نیاز به کشیدن دندان برای ایجاد فضای خالی میباشد.
برای شیمی درمانی سر و گردن، برخی دندانها ممکن است در معرض عفونت قرار بگیرند که باید دندان را برای جلوگیری از این عارضه کشید.
پوسیدگی شدید دندان که با پرکردن و عصب کشی امکان درمان آن وجود ندارد.
در برخی موارد برای رشد و بقای دندانها نیاز است که دندان یا دندانهایی را کشید، مانند کشیدن دندان عقل.
برای کشیدن دندان، ابتدا باید محل درمان بیحس شود. بیحسی توسط داروهای آرامبخش به لثهی شخص تزریق میشود. اگر دندان مورد نظر پنهان باشد، باید ابتدا دندان را به چند تکه تقسیم کرد و سپس آن را کشید.
ساده: در مواردی که دندان کاملا قابل مشاهده باشد میتوان به راحتی آن را توسط دندانپزشک عمومی کشید. این روش برای دندانهایی که شدت پوسیدگی آنها زیاد است قابل استفاده میباشد.
جراحی: این روش برای دندانهایی است که به صورت عادی قابل مشاهده نیست مورد استفاده قرار میگیرد و باید توسط جراح دهان و دندان انجام شود. در بعضی موارد خاص احتیاج به بیهوش کردن بیمار برای جراحی میباشد. بعد از جراحی و کشیدن دندان، متخصص دندانپزشک برای بیمار مسکن تجویز میکند.
اگر بعد از کشیدن دندان روی محلی که زخم است، لختهی خون تشکیل نشود، استخوان آن محل در معرض محیط قرار گرفته و بیمار دچار حفره خشک میشود.
وقتی دندان عقل فک پایین کشیده شود ممکن است در اثر آسیبی که به عصب میرسد، لب و چانهی بیمار تا مدتها بیحس باشد. همچنین در بعضی موارد این آسیب دائمی است.
کشیدن دندان در مواردی کاری سخت و زمانبر است. بنابراین به دلیل بیحس شدن و طولانی بودن زمان بازماندن فک، ممکن است فک بیمار دچار درد یا کشش شود.
همیشه بعد از کشیدن دندان، احتمال عفونت دندان وجود دارد. اما این احتمال در افرادی که سیستم ایمنی کاملا سالم دارند، بسیار کم است. بنابراین در صورت بروز عفونت یا آبسه دندان و لثه، حتما به کلینیک دندانپزشکی مراجعه کنید.